ถนนสายนั้นทอดไปสู่หัวใจแม่ เขียนโดย โกสินทร์ ขาวงาม

ถนนสายนั้นทอดไปสู่หัวใจแม่ เขียนโดย โกสินทร์ ขาวงาม

ซื้อหนังสือเล่มนี้มานานมากแล้ว หลังจากที่ไม่มีใจจะอ่านเขียนอะไรมาพักใหญ่ แต่ได้ซื้อหนังสือตุนไว้พอสมควร วันนี้อากาศดี แดดไม่ร้อนเพราะมีสายฝนผ่านมาทักทายยามค่ำคืนจนชุ่มฉ่ำติดต่อกันสองวันแล้ว ฉันเองไม่มีกิจธุระที่ไหน ก็ได้เวลาหยิบมาเปิดอ่านกันเสียที

ฉันเริ่มต้นตั้งแต่สัมผัสปก ดูรูปแบบโทนสีหม่น ๆ ทึมเทา จนนึกอยากรู้อารมณ์ของบทกวีข้างในนั้นว่าจะโทนประมาณไหน

อ่านลายเซ็นในปกใน นักเขียนมอบให้ไว้ตั้งแต่วันที่ 10/10/59 แล้วค่อย ๆ ไล่อ่านไปทีละหน้า ๆ หลังจากอ่านคำนำ และสารบัญเสร็จ เข้าสู่ตอนที่ 1 เมืองในหมู่บ้าน ฉันสะดุดใจกับภาพประกอบซึ่งผู้เขียนบอกไว้ในคำนำว่าเป็นฝีมือการวาดคุณแม่ตอนอายุใกล้ 80 ปี รูปการ์ตูนยุกยิกน่ารัก มีความเป็นศิลปะอยู่ในความรู้สึกของฉัน

ฉันนึกถึงภาพคุณแม่วาดรูปเหล่านี้ก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะติดตามอ่านเรื่องราวของท่านผ่านเฟซบุ๊กของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้อยู่บ้าง ท่านเป็นคุณแม่ที่น่ารัก น่ากอด อบอุ่นเหลือเกินในความแม่ที่มี

แทนที่จะเริ่มอ่านบทกวี ฉันกลับไล่เปิดดูภาพประกอบทุกภาพจนหมดเล่ม รู้สึกชื่นชมในตัวผู้เขียน เพราะเขาเป็นจิตรกรหนุ่มที่มีฝีมือวาดภาพ ปาดรูปต่าง ๆ ได้สวยงาม ทั้งวาดภาพประกอบให้นักเขียนคนอื่น ๆ อีกมากมาย แต่งานเขียนของเขาเล่มนี้ เขาใช้ภาพวาดฝีมือของผู้เป็นแม่ ซึ่งมีความหมายและมีคุณค่าทางจิตใจ แค่นี้สำหรับฉันก็รู้สึกว่าคุ้มแล้ว ถ้าถามว่าอะไรดีไปกว่าการได้อ่านบทกวีนิพนธ์ดี ๆ สักเล่มหนึ่ง ก็ต้องบอกว่าอะไรที่อ่านแล้วดีต่อใจนี่เอง

เรื่องราวโดย นุ จิตราลักษ์