 |
| พลัดหลงไปในห้วงเวลาของนักมายากล วิสุทธิ์ ขาวเนียม |
“พลัดหลงไปในห้วงเวลาของนักมายากล” สะท้อนให้เห็นภาวะความเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายในของมนุษย์ ท่ามกลางความขัดแย้งยังคมมีความรักอันงดงาม ขณะความเศร้าแผ่กระจาย ความหวังกลับมิได้สลายไปโดยสิ้นเชิง ตราบใดที่โลกยังคงหมุนเวียน
วิสุทธิ์ ขาวเนียม บอกเล่าเรื่องราวในโลกใบเล็ก บ้านสวนที่ยังคงงดงาม หอมด้วยกลิ่นของดอกไม้ และกลิ่นควันธูปที่จุดไหว้พระ นี่คือโลกใบเล็กซึ่งเขาพยายามปกป้อง ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่อาจต้านทานแรงสั่นไหวจากความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในสังคมได้
พร้อมกันนั้น เขาก็บอกเล่าถึงโลกใบใหญ่ ซึ่งเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ความหวาดระแวง ความเกลียดชัง ความรุนแรง และความสูญเสีย ที่มนุษย์กระทำต่อกัน ในยุคสมัยซึ่งไม่มีใครสามารถบ่งบอกได้แน่ชัดว่า เรากำลังอยู่ไหน และ เรากำลังจะไปที่ไหน คล้ายคนที่พลัดหลงอยู่ในห้วงเวลาของนักมายากล วนเวียนอยู่อย่างไร้ทางออก
วิสุทธิ์ ขาวเนียมใช้ทั้งกวีนิพนธ์ฉันทลักษณ์และไร้ฉันทลักษณ์ประกอบกันทั้งเล่ม สะท้อนภาพความจริงผ่านสายตากวี ภาพของเขาคมชัด พร้อมสื่อความหมายในเชิงสัญลักษณ์ ซึ่งให้อารมณ์ความรู้สึกลึกล้ำอย่างที่สุด
นี่คือบันทึกของยุคสมัย ในห้วงเวลาแห่งความสับสน ผ่านเรื่องราวของคนเล็กๆ ดอกไม้ของแม่ กลิ่นควันธูปที่พ่อจุดไหว้พระ เสียงหัวเราะของเด็กๆ เมื่อโลกทั้งใบถูกเขย่า ก็ไม่มีสิ่งใดที่อาจทนนิ่งเฉยอยู่ได้ เราต่างสะเทือนไปตามแรงสั่นไหวของโลก ต่างตื่นตระหนก ต่างเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เราไม่มีทางเลือกอื่น เรามีโลกใบเดียว และเรายังคงต้องอยู่ที่นี่ ตราบจนลมหายใจสุดท้าย
